De terugkeer van Arnold Schwarzenegger én Linda Hamilton! James Cameron, het brein achter een van de bekendste filmpersonages op deze planeet, die zich achter de schermen moeit als producent! Welke Terminator-fan kijkt dan niet uit naar een nieuwe Terminator-film? Maar slaagt Dark Fate waar de vorige sequels stevig de mist in gingen? Een waardig vervolg breien aan een van de beste sequels ooit: Judgment Day.
Meer dan twee decennia zijn gepasseerd sinds Sarah Connor Judgment Day wist te voorkomen. Dani Ramos, een vriendelijk jong meisje, leeft nietsvermoedend een rustig leventje in Mexico City. Tot ze op een dag het bezoek krijgt van een meedogenloze moordmachine uit de toekomst. Net als John Connor zovele jaren terug, staat zij helemaal bovenaan het kill lijstje van een hypergeavanceerde en dodelijke nieuwe Terminator, de Rev-9. Dani’s enige hoop: een topsoldaat met extra features uit de toekomst en de uitgekookte en geharde krijgster … Sarah Connor. Judgment Day doemt opnieuw op aan de horizon.
Het begin van Dark Fate is bijna een perfecte kopie van het begin van de eerste twee actieknallers uit deze reeks: twee figuren arriveren uit de toekomst. Een vrouw die zich ontpopt als de nieuwe Kyle Reese en een koelbloedige man die een imitatie doet van Robert Patricks T-1000. De apocalyps werd vermeden op het einde van Judgment Day, maar het was slechts uitstel van executie. Dani Ramos is nu de opgejaagde mens van dienst. Maar hoe zit het dan met John Connor. Op het einde van de tweede film was hij nog een jonge veelbelovende en ambitieuze tiener?
Het is hier dat Dark Fate volledig de mist ingaat en de Terminator-fan een stevige stomp in de maag uitdeelt. Met een simpel handigheidje worden niet alleen de minderwaardige sequels uitgewist, maar verdwijnt ook het hart en de ziel van de reeks. Een kapitale fout van de makers en deze keer dus ook James Cameron. Terminator is immers geen James Bond, maar eerder een Mission: Impossible. Haal Tom Cruise uit de reeks en de Mission is voorbij. Terminator is opgebouwd rond de magische vierhoek Kyle Reese, de T-800, John en Sarah Connor. Pruts aan deze vierhoek en de ziel van deze reeks is ‘terminated’.
Het enige positieve van deze ingreep is dat hij werkt als een Dafalgan Forte. De tijdslijnen van de vorige sequels, die je zoveel hoofdbrekens bezorgden, zorgen plots voor een fris en fruitig gevoel in het hoofd. Maar wat je daarna voor je oogbollen krijgt geduwd, heeft zelfs moeite om uit te stijgen boven de andere sequels. Ongeïnspireerde CGI-actie, enkele ronduit tenenkrullende scènes – die speech van Dani! saaie muziek en een slechterik die nooit overtuigend dreigend overkomt.
Terminator is in essentie een achtervolgingsthriller, een ongeziene adrenalinestoot die je bijna twee uur in je zetel drukt. Constante dreiging houd je hyper-alert, brutale actie spat van het scherm, maar alles wordt rauw en simpel gehouden. Allemaal ingrediënten die deze film niet bevat. Wat deze film nogmaals bewijst, ook de vorige sequels al, is dat Hollywood zich nog wel een tijdje gaat amuseren met het maken van Terminator-films. Misschien keert Schwarzenegger wel The Irishman-gewijs terug als de angstaanjagende jonge T-800 versie van zichzelf. Maar wat ons betreft is deze franchise ‘terminated’.
[videos file=”https://youtu.be/CCGqAT3TH6U” width=”570″ height=”315″][/videos]
