The Story
De prequel neemt ons mee naar het New York uit 1926. De metropool verwelkomt de Britse tovenaar Newt Scamander, een magiezoöloog die steeds een valies vol magische beesten met zich meedraagt. Hij wil niet lang in The Big Apple blijven, maar een ontmoeting met de No-maj Jacob en de ontsnapping van enkele van zijn diertjes veroorzaken een resem problemen. Daarnaast wordt hij samen met collega-tovenaar Tina Goldstein geconfronteerd met een mysterieuze entiteit die heel de stad bedreigt.
The Crew
Regie – David Yates: The Legend of Tarzan, Harry Potter and the Deathly Hallows
Eddie Redmayne: The Theory of Everything, The Danish Girl, Les Misérables
Katherine Waterston: Inherent Vice, Steve Jobs, Michael Clayton
Colin Farrell: In Bruges, Miami Vice, Alexander
The Good, The Bad
“I ain’t got the brains to make this up”, merkt muggle Jacob Kowalski op wanneer hoofdfiguur Newt Scamander hem confronteert met zijn rijke verzameling magische creaturen. Het lijkt wel of Harry Potter-brein J. K. Rowling met dat stukje dialoog zichzelf een klopje op de schouder geeft. Met Fantastic Beasts trekt ze namelijk de wereld die ze met de verhalen over de tovenaarsleerling creëerde volledig open en bekladt ze samen met regisseur David Yates het witte doek met een heleboel nieuwe magiërs, monsters en mottige trollen.
Als kijker wordt je onmiddellijk bij je nekvel gegrepen door alle nieuwigheden die op je worden afgevuurd. Je kijkt je ogen uit door de historische locaties, de kledij van toen, de kersverse personages en natuurlijk de tientallen beesten – Nifflers, Thunderbirds, Bowtruckles en Swooping Evils – die uit de koffer van Scamander tevoorschijn komen. Daarbovenop wordt je geteased met een nieuwe opperschurk en een heleboel plotelementen die zonder twijfel ook in de vier sequels aan bod zullen komen. Het wordt allemaal met een bewonderenswaardige vastberadenheid uit de doeken gedaan en voelt nooit aan als een gortdroge herhaling van de Potterprenten. Het gevolg is dat je je met plezier weer laat omarmen door Rowlings fantasierijke wereld.
Helaas zorgt die vastberadenheid er niet voor dat alle puzzelstukken steeds mooi in elkaar vallen. Yates en Rowling zijn zo druk bezig met de bouw van hun nieuwe franchise, dat het centrale verhaal vaak op stuntelige wijze wordt verteld. De verschillende plotlijnen lopen elkaar af en toe voor de voeten, niet alle personages worden even goed uitgewerkt, de schurk van dienst voelt ondanks een intrigerende achtergrond meer aan als een verplicht nummer dan als een volwaardig karakter en het einde mondt uit in een bombastisch eindgevecht. Het zijn problemen die spijtig genoeg vele blockbusters teisteren. Om nog maar te zwijgen van de camera en de montage die tijdens actiescènes voor sporadische verwarring zorgen.
De echte charme van Fantastic Beasts vloeit daarom niet voort uit het verhaal, maar uit de chemie tussen de hoofdpersonages, Eddie Redmaynes entertainende vertolking van Scamander en de kennismakingen met de verschillende beesten. Scamander die met een log nijlpaard danst, een draakbeest in een theepot probeert te vangen en een mol met kleptomanie tracht te pakken te krijgen leveren zeer fijne momenten op. Daarbovenop krijg je nog enkele fijne boodschappen mee die dierenliefde prediken en koele overheden veroordelen.
The Verdict
Fantastic Beasts past perfect binnen de hele Harry Potter-sage: wisselvallige popcorncinema met voldoende elementen die entertainen en emotioneren.
