Review Don’t Breathe

Review Don’t Breathe

The Story

Drie jonge inbrekers willen een nieuw leven en snakken naar een grote buit. Dankzij een tip belanden ze bij het huis van een Amerikaanse blinde ex-soldaat die naar verluidt enkele miljoentjes in zijn kluis heeft liggen. Een gemakkelijke klus, denken ze. Maar eens ze het huis binnendringen, worden ze door de eigenaar opgejaagd als loslopend wild.

The Crew

Regie – Fede Alvarez: Evil Dead
Stephen Lang: Avatar, Conan The Barbarian, The Men Who Stare at Goats
Jane Levy: Evil Dead, Suburgatory
Dylan Minnette: Prisoners, Goosebumps, Let Me In
Daniel Zovatto: It Follows, Laggies, Beneath

The Good, The Bad

Het zijn goede tijden voor kleinschalige horrorfilms. Al enkele jaren lang duiken er her en der verrassende huiverprenten op die zowel het publiek als de critici bekoren. Denk maar aan The Babadook, It Follows en The Witch. Don’t Breathe mag je gerust ook tot dat rijtje rekenen. Oké, de film bereikt nooit het niveau van de eerder vermelde genreknallers, maar regisseur Fede Alvarez weet met bekende ingrediënten toch een maaltijd te maken die onze horrorsmaakpapillen stevig prikkelde.

Voor Don’t Breathe doet de cineast een beroep op het subgenre van de home invasion-thriller. Leuke twist: het zijn ditmaal geen schurken die een huis binnendringen, maar wel de helden van dienst. In het huis dat de inbrekers uit deze film hebben uitgekozen woont een blinde veteraan die diefstal niet zomaar tolereert. Er ontvouwt zich een kat-en-muisspel waarmee Alvarez zich rot amuseert. De protagonisten moeten ontsnappen zonder gepakt te worden door de blinde gek. De filmmaker maakt daarbij handig gebruik van de duisternis, stiltes en de krakkemikkige staat van het pand. Je houdt je adem in bij elke beweging en elke krakende vloerplank. Alvarez kiest nooit voor opzichtige effecten, maar gaat resoluut voor een economische filmstijl die op een zeer simpele en doeltreffende wijze je de stuipen op het lijf jaagt. Om nog maar te zwijgen over de huiveringwekkende acteerprestatie van Avatar-schurk Stephen Lang. 

Je zit dus de hele speelduur lang al je nagels af te bijten. Herdefinieert Don’t Breathe daarom het genre? Nee, dat niet. Het scenario vertoont nog wel enkele sporadische haperingen, sommige dingen blijven voorspelbaar en Alvarez maakt opzichtige keuzes om zijn verhaal nog wat te rekken. Dat zorgt voor een reeks vreemde plotwendingen en een slotstuk dat soms geen einde lijkt te kennen. Maar als totaalervaring is het wel een dodelijk efficiënt filmpje. 

The Verdict

Een film boordevol elementen die elke horrorfan al wel eens gezien heeft, maar toch kneedt regisseur Fede Alvarez ze tot een kleinschalig, vermakelijk en zenuwslopend griezeltoppertje met een angstaanjagende Stephen Lang als kers op de zeer enge taart.

@TheJimeister

Jimmy Van der Velde

Back to top