Review Alita: Battle Angel

Review Alita: Battle Angel

122m

The Story

Het verhaal van Alita: Battle Angel speelt zich een aantal eeuwen in de toekomst af. De achtergelaten cyborg Alita wordt gevonden op de vuilnisbelt van Iron City door de barmhartige cyber-arts Ido. Hij neemt de bewusteloze Alita mee naar zijn kliniek. Wanneer Alita ontwaakt, heeft ze geen herinnering van wie ze is. Alles is nieuw voor Alita, elke ervaring beleeft ze voor het eerst. Terwijl ze haar nieuwe leven op de rit probeert te krijgen in de verraderlijke straten van Iron City doet Ido zijn best om Alita af te schermen voor haar mysterieuze verleden. Haar slimme vriend Hugo helpt haar juist herinneringen op te wekken. Het is op dat moment dat Alita ontdekt dat ze over buitengewone vechtcapaciteiten beschikt.

The Crew

Regie – Robert Rodriguez: From Dusk Till Dawn, El Mariachi, Desperado, Sin City, Machete
Rosa Salazar: Maze Runner: the Death Cure, Bird Box
Christoph Waltz: Inglourious Basterds, Spectre, Django Unchained
Jennifer Connelly: A Beautiful Mind, Requiem for a Dream, Blood Diamond
Mahershala Ali: Moonlight, True Detective, Green Book
Keaan Johnson: Guidance, Nashville

The Good, the Bad

Een samenwerking tussen regisseurs Robert Rodriguez en James Cameron. Een adaptatie van een manga-reeks over een post-apocalyptische wereld met brutaal geweld en een jonge vrouw in de hoofdrol. Een film twintig jaar in de maak omdat de CGI pas nu echt op punt staat. Alita: Battle Angel diende zich aan als een potentiële nieuwe SF-epic en het woord franchise viel al in menig voorbeschouwing. Loste de film ook de huizenhoge verwachtingen in?

De legendarische regisseur James Cameron kocht in 1999, na het zien van de anime, de rechten van de Japanse cyberpunk manga-reeks Gunnm – voor ons westerlingen vertaald naar Battle Angel Alita – waarop de film was gebaseerd. Na het monstersucces van Titanic (1997) moest dit zijn eerstvolgende film worden. Technologie, of beter, de geavanceerde CGI-technologie die nodig was om zijn visie op het witte doek te krijgen, was evenwel nog niet aanwezig. Het wachten op de broodnodige CGI duwde Cameron in de richting van Avatar (2009) en sindsdien wil Cameron enkel nog films met blauwe mannetjes maken. Het enorme werk dat Cameron – storyboards met muziek, duizenden notities, artwork en zelfs een script van 180 pagina’s – in Alita stak, ging niet verloren en belandde in de verrassende handen van Robert Rodriguez (El Mariachi (1992), Desperado (1995), Sin City (2005)).

Alita: Battle Angel ontvouwt zich als een heuse SF-coming of age. In een post-apocalyptische wereld is de mensheid letterlijk verdeeld in een boven- en een onderwereld. De paradijselijke zwevende stad Zalem heerst over het onderliggende Iron City. Die stad, bevolkt door een bonte verzameling have nots omgebouwd tot halve cyborgs, dient tevens als ‘containerpark’ voor het machtige Zalem. Op een van deze afvalbergen ontdekt Dr. Ito de resten van een geavanceerde cyborg met geheugenverlies. Op het eerste gezicht een fantastische vondst, maar als de cyborg langzaam haar ware identiteit en haar uitzonderlijke vaardigheden ontdekt, wacht hen een avontuur van epische proporties.

Eerst het goede nieuws: Alita Battle Angel ziet er oogverblindend uit, de CGI is bij momenten verbluffend en de duizelingwekkende actiescènes maken er een entertainende filmervaring van. Rosa Salazar, de vrouw achter Alita, haalt via haar performance capture werkelijk alles uit de kast om je emotioneel betrokken te houden. Ze blinkt uit met haar kick-ass actiemomenten en blijft overtuigen tot het einde. Het wordt snel duidelijk waarom Cameron zo verliefd werd op Alita. Haar karakter, de strijd die ze aangaat en haar groeiproces tot een echter ‘warrior’ plaatst haar naadloos in het rijtje van andere sterke Cameron-vrouwen zoals Ripley, Sarah Connor en Neytiri.

Op het moment dat je denkt dat de film overhelt naar een typisch spectaculair Cameron-actievehikel en regisseur Rodriguez zijn vette, ultra-gewelddadige en ruwe Mariachi-stijl zal bovenhalen, vervalt de film plots in een Spy Kids-achtig robo-Disney-dystopie. Rodriguez balanceert met zijn robo-mayhem zelfs op het randje van het cartooneske. Zeker als het motorball-spektakel op de voorgrond treedt, verzandt de film in een redelijk tamme boel. Voor een post-apocalyptische onderwereld ziet alles er ook net iets te kleurrijk en fraai uit. Gooi daar nog een overbodig liefdesverhaal tussen en de film moet zich plots in allerlei bochten wringen met rare wendingen als gevolg. De indrukwekkende cast – Christoph Waltz, Mahershala Ali, Jennifer Connelly – krijgt dan weer bitter weinig materiaal om hun tanden in te zetten. De grote big baddie moet het zelfs stellen met amper drie superkorte verschijningen (herkennen jullie de acteur?).

Manga in een live-action versie gooien, blijft een aartsmoeilijke opdracht voor Hollywood. Hopelijk zien ze nog af van die geplande Akira-film.

[videos file=”https://youtu.be/qgSIGPA3LX8″ width=”570″ height=”315″][/videos]

@svanbeir

Jazzurri

Back to top